Absolute waanzin!

Vrijdag 31 oktober,

Flip heeft vakantie en trok deze keer eens niet  op reis daar mini Flip bijna haar opwachting maakt . Ik besloot om ons vrouwke nog eens te verwennen en nog eens naar Dranouter te trekken. Voor ons is dat al weer een hele verplaatsing en we zorgen dan ook altijd dat we of bij “In de wulf ” zelf kunnen blijven slapen of ergens bij een B&B  in de buurt. Na een rit van twee uur en dertig minuten komen we aan in het druilige Dranouter, waar er één of andere hoge piet heeft besloten om er de straat open te breken waardoor je Dranouter op alternatieve wegen moet bereiken. Nadat we de Rally van Ieper hebben gereden ( !!!! ) komen we aan bij ” In de Wulf”. Eerst is mevrouw Flip even bezorgd dat onze auto te vuil is geworden om op die parking te staan maar wanneer zij de rest van de auto’s heeft gezien is ze toch wat meer gerustgesteld! Haar bezorgde blik ruimt wel zeer snel plaats voor een opgetogen en verheugende blik! Kobe Desramaults is niet alleen één van de beste jonge chefs van ons land (wereld), hij is ook voor veel vrouwen een lustobject! Als man is dat niet leuk om dit vast te stellen bij uw wederhelft maar ach, als ik weet wat die straks voor me zal klaarmaken mag hij dat te weeg brengen bij mijn vrouw.

Iedereen kent ondertussen de reputatie van Kobe en dit jaar  kwam hij dan ook nog eens binnen in de top 100 van de beste restaurants van de wereld. Er valt altijd een  gevoel van rust over mij als ik de afgelegen hoeve voor me zie. De charmante inkom met de uiterst vriendelijke ontvangst wacht ons op.  Alles voelt warm en gezellig aan. Er word ons voorgesteld om onze aperitief in het salon te nemen waarop we natuurlijk graag instemmen. Ahhh, ik ben al helemaal zen…

Bij de eerste hapjes schenken ze me ” Fidele ” Vouette & Sorbée van Bertrand en Hélène Gautherot! Meteen een zeer goede keuze. Deze champagne wordt eigenlijk dichterbij de Chablis en de  Bourgognestreek gecultiveerd dan bij het centrum van de Champagne. Deze 100% pinot noir champagne proeft aards en met een kleine bitter vind ik. Normaal kan ik altijd even aan Mevrouw Flip vragen wat ze er van vindt maar vanavond is ze al weer op non-alcoholisch avontuur en voor ik het besef zit er een jonge symphatieke dame voor ons op haar knieen en huisgemaakte soda cocktail te stampen met een muddler. Daarbij arriveert onze eerste hapje en ik zet mij klaar om nederig toe te kijken hoe de grote jongens het doen !

Op een bordje liggen twee kleine schijfjes van wortel met daarbij gefermenteerde wortel. Op het andere bordje tussen wat stenen liggen twee (op stenen gelijkende) krokantjes van gebrand brood met paddestoelen crème.

Ze vragen ons of we het erg vinden dat er telkens koks aan tafel komen om ons de uitleg van de gerechten te geven en elk in hun eigen taal. Wij vinden dat helemaal niet erg zolang het maar niet in het Surinaams,Pools of West – Vlaams is (no offence). De volgende hapjes komen er al aan (deze keer in het Engels) Wat een internationaal bedoening zeg!!

Op de steen lag een krokantje van gepofte varkenshuid, erg lekker, het taartje is van vlaszaad met butternut en ” Keiemse witte”.

Keep it coming…

Na onze opwarming in het salon worden we via de keuken naar de zaal geleid. In de keuken zie  ik de Josper oven al heet gestookt worden. Ohh yeah…

Aan tafel  krijgen we nog drie hapjes..

Aardappelkrokant met mosterd.

Wulken… En nog wel de gelukkigste wulken ter wereld, want ze zijn gestorven in een zalig bad ( court bouillon !!!)

Hierin zie je weer de kracht van die mannen in de keuken… zoiets simpel en puur zo een meerwaarde geven !

Het voorlaatste hapje komt er in de vorm van een bord met daarop een gedroogde visgraat op een bedje van bijvoet dat heel even aan het smeulen is gebracht, op de graat twee stukjes makreel. Geweldig sappige  makreel….

Ik kies vandaag niet voor de aangepaste wijnen. Niet dat ik daarbij twijfel over de kennis of het kunnen van de sommelier ofzo… maar ik heb gezien dat ook mijn zelfverklaarde vriend Sebastien Riffault op de kaart staat en ik kies dan ook voor zijn ” Auksinis ” die zeer rijk en uitgesproken oxidatief is. Met een beetje hulp van de erg vlotte en charmante sommelier krijg ik deze fles misschien wel op net voor het hoofdgerecht zodat ik nog wat rood kan drinken.

Madame Flip krijgt aangepaste sapjes bij al de volgende gerechten en …boy is she in for a treat!! Vaak drinken we sapjes op restaurant de laatste tijd en vaak met wisselend succes. Maar vanavond geeft er weer ene les in hoe het ook kan en eigenlijk zou moeten!!

Ons eerste gerecht is oester met karnemelk en mierikswortel. De oester is van bij hun in de buurt, namelijk uit Oostende. Mega licht gerecht, zeer verfrissend en zacht..

Noordzeekrab met onrijpe peer die licht gepekeld is volgens mij met dragon uit eigen tuin, wederom verrukkelijk…

Het volgende gerecht wordt door de chef himself ingezet en Madame Flip is het dus kwijt nu en ik kijk niet alleen naar hem, ik luister ook!! Hij heeft een paar minuten geleden wrongel gemaakt en die krijgen we nu al op ons bord met verse walnoot, kastanje en moerasscherm. Ja, ik had er ook nog nooit van gehoord. Dit vond ik wel goed maar achteraf gezien vond ik dit het minste gerecht van ze allemaal. Net iets te flauw voor mij…

Toen kwam de klepper !!

Noordzeesepia , zeer fijn gesneden en nog rauw en een beetje lichtwarm, met raapjes en kapucijnenblad. Dit is zo verschrikkelijk lekker… Ongelooflijke combinatie weer met een product van bij ons.. man man man pure klasse.

Daar zit je dan als kokje, je lekker helemaal nietig te voelen!!!

Het volgende gerecht is bereid met het hipste keukenapparaat van het moment, in zoverre dat mogelijk is! De ” Josper “! Ik heb pagina’s op instagram vol gezien met restaurateurs die verliefd naar dit stonden te kijken en zichzelf dan fotografeerden!  Het is dan ook een te gek ding. Bij deze bereiding zijn de wortelen in de houtskool gegaard in de assen. De wortelen worden vergezeld van rabarber-azijn en ijzerkruid.

Ik begin ook terug te denken aan mijn passage bij Relae in september . Daar had ik gezegd dat het de maaltijd van 2013 was. Nu moet ik hier al beginnen met mijn visie toch te herzien??

Na de wortels nog eens een duur product: zeebaars. Zo goed als rauw geserveerd in een blad van broccoli met een miso van spliterwten… Ja ik blijf in herhaling vallen maar het was ook gewoon zo… bij elk gerecht hou ik mijne stoel vast of ik val ervan af!! De “auksinis” begint ook heerlijk zijn werk te doen bij mij en dat brengt ook tevens de enthousiaste en euforische Flip met zich mee… Ik moet me weer bedwingen of ik begin te supporteren voor de koks die aan tafel komen zoals een supporter met zijn favoriete speler doet. En door mijn euforie verlies ik ook weer mijn concentratie en heb ik de geweldige coquilles geroosterd in assen en algen, met daarbij de jus van de corail ( mega overdreven lekker ) en gefermenteerde raap, helemaal vergeten te fotograferen…

Ja ik stel mij ook nog elke dag teleur !

Op het volgende bord liggen allemaal laagjes van gegaarde sjalot, daaronder gerookt eigeel en duinkappertjes. Als ik mij niet vergis, is dat één van de klassiekers van Kobe. Aan tafel komen ze nog wat broodkruim erbij leggen.

Wederom een zeer aards gerechtje dat heel herkenbare smaken heeft en zeer lekker is.

Twee , drie weken geleden zag ik op de Twitter account van Kobe een foto verschijnen waarin te zien was dat er een vijftal hazen aan een dakgoot hingen verder te rijpen. Wel één van die mannen ga ik nu degusteren. Op een steen worden vier schellekes van de haasfilet gepresenteerd en ze vertellen erbij dat ze hem ook hebben gerookt op hooi. Ik mag het met de vingers eten en het zijn de vier mooiste bewegingen naar mijn mond die ik die avond zal maken! Fenomenaal, echt waar! Ik weet het, het lijkt niks te zijn maar het is zo belachelijk lekker… Awel, als voor een martelaar de 40 maagden het summum is dan is voor de hazen van deze wereld Kobe zene steen het summum!!!

Ondertussen geniet mijn vrouwke van de sapjes en het moet gezegd, ze maken er wat van voor haar.  Alle gerechten worden ook zorgvuldig aangepast voor haar. Dus dames het is niet omdat ge zwanger zijt, dat ge nie naar  “In de Wulf ” kunt gaan!! Een paar combinaties van de sapjes die ze die avond zoal voor haar kreeg: komkommer-gefermenteerde tomatenjus , appel-gefermenteerde aardpeer, wortel, rode biet- cassis, rabarber en zurkel.

Na de haas volgt het hoofdgerecht: bloedworst met rode biet, varkenspoot en sleedoorn!

BAM BAM weer een paar klappen in het gezicht!! Mooi evenwichtig gerecht met een zuurtje en het warme mondgevoel van de varkenspoot, super lekker!

Mijn witte wijn is nog niet op. Ik weet het, ik ben nie goed bezig… Maar ik heb op de kaart gezien dat ze in het aangepaste arrangement de geuze van Tilquin (2011/2012) aanbieden en ik vraag aan de sommelier of hij me ook een glaasje kan serveren. Het verfrist even je smaakpalet en het geeft je vaak opnieuw weer nieuwe appeteit!

Het kaasgerechtje komt er in de vorm van een toastje van roggebrood met een gelei van aalbessen. Daar bovenop word “Vieux gris de Lille” kaas geraspt!

 We zijn toe aan de laatste etappe van onze menu: de desserts.

Als eerste dessert krijgen we een plasje van rozenbottel, yoghurt en bloemen.

Wederom was ik afgeleid maar ik denk dat het kwam door het Franse meisje in de zaal (die ons trouwens zeer goed bediende) zodat ik weer een gerecht helemaal gemist heb. Allée niet dat het niet lekker was, integendeel, het was subliem maar ja gewoon geen foto ( flips blog zou zichzelf niet zijn, moest ik eens niks vergeten zijn of iets niet hebben juist geschreven. Maja nogmaals f*ck it !) Het niet gefotografeerde gerechtje was een combinatie van dragonijs met braambessen.

Hierna komt er een kom met appelen op tafel. Twee ervan bevatten ons laatste dessert zijnde bereklauw met een granité van appel. Zo zie je dat Kobe ook voor niks terug deinst want de meeste mensen hebben schrik van berenklauw daar het enorme huidirritatie kan veroorzaken.

Ze vragen of we de koffie willen in het salon of aan tafel. Ik wil lekker onderuit gaan liggen in het salon dus zo gezegd zo gedaan. De koffie wordt bereid in de zaal voor het oog van de gasten. Ze gebruiken de “Chemex” , een systeem om slow coffee te brouwen. Mits een goede verhouding tussen water en koffie en een goede boon kun je hiermee een nieuwe beleving geven aan koffie. En wederom slaagt het team van ” In De Wulf ” hierin.

Na de vele snoepjes bij de koffie zijn we helemaal voldaan en blij. Maar je wil hier nog wel even blijven cocoonen. Dit was weeral een belevenis! Elk jaar groeit ” In De Wulf” en tot nu toe nog altijd in positieve zin. Hier moet je één keer in je leven gegeten hebben. Dit restaurant is in mijn ogen een unicum in Belgie. Het is anders dan het Hof van Cleve of de Karmeliet. Het vaart zijn eigen eigenzinnige koers en wordt daar beter en beter in. Ze zijn nu al wereldtop! Wij hebben al veel restaurants van de top 10 gedaan en ik kan je zeggen: dit hoort daar zeker in thuis. Maar ja, nogmaals het zijn maar lijstjes.

” In De Wulf ” team ik wil jullie danken om weer een onvergetelijke herinnering aan te brengen in mijn restaurant belevingen. Julie zijn fenomenaal, ongelofelijk, dwars, excentriek,……….,……., bla,……..bla……..

Hopelijk tot zeer snel !!!

Check ook the trailer;