Op een heilige maandagavond…

Ik ken het nummer van de Marlets wel: ” We gaan te voet naar scherpenheuvel ” , maar daar had ik de energie niet meer voor dus wij gingen gewoon met de auto. Nog nooit boete moeten doen dus ik was daar nog nooit geweest alsook Madame Flip niet. Met het idee van straten vol met religieuze beelden komen we aan in Scherpenheuvel City waar er dus werkelijk zo goed als niks te beleven valt. Op straat is er haast geen beweging maar  tegenover het park rond de basiliek zien we onze bestemming: Montaigu . Het is het project van Koen Devos waar hij al jaren samen met zijn vrouw, Myriam Vets, trotse eigenaar is van deze grote zaak met open keuken. Onlangs besloot Koen om het roer om te gooien met een nieuw concept, vandaar ons bezoek aan dit restaurant. Voorheen was deze zaak een pannenkoekenhuisje maar Koen wilde iets anders. Koen heb ik leren kennen in de bistro van Johan Segers ( Te kook ) waar hij een stuwende kracht in de bediening was en met een enorme wijnkennis in pacht. Hij heeft ook de sterkte die een goede sommelier moet hebben, namelijk dat hij een goeie overtuigende babbel heeft. Dat doet het niet alleen goed bij de vrouwen maar ook met de betalende heren! ” Nen echte stiel-man” zo als ze dat met ons zouden zeggen. In de keuken wordt Koen bijgestaan door zijn jonge chef Joren Storms ( 23 ) die ervaring opdeed bij o.a. de  “Tuinkamer” van Ken Verschueren.

Na een korte ontvangst krijgen we de kaart aangeboden. Een mooie harde zwarte kaft met op de eerste pagina 13 gerechten ( wich is impressive !!!) om te degusteren. De prijzen zijn zeker niet duur en de producten klinken als muziek in de oren: paling, langoustines, truffels, wagyu beef, king krab ,… Niet slecht zou je denken voor een zaak die in de namiddag doorlopend open blijft en waar je dus ook snacks kan eten zoals een  belegen bägel. Leuk op de kaart en trouwens de eerste keer dat het mij opvalt is dat er een speciaal BOB – arrangement opstaat. Je krijgt dan vier halve glazen tijdens je degustatie zodat je met gemak de controles onderweg kan trotseren. De wijnkaart is ook zeer mooi met gevestigde waarden erin maar ook nieuwe dingen die je ook per glas kan drinken. Dit is  het visite kaartje van de patron, zo zal later blijken. Eet u graag een menu dan is er op de kaart ook de mogelijkheid om 5-, 6- of 7-gangen te nuttigen. Wij geven de jongens van de keuken carte blanche en ondergaan het hele gebeuren.

” Bring it on !! “

Het eerste hapje is een macaron van pijnboompitten met tomaat en parmezaan, een perfecte smaakcombinatie natuurlijk, maar de macaron is iets te hard waardoor je er erg lang op moet kauwen.

Volgende hapje word gepresenteerd in een glaasje met daarin twee penselen waarvan de kwasten vervangen zijn door gefrituurde gamba’s. Er komt nog een dip bij van miso-dare. Hier toont de jonge chef dat hij ook zeer creatief bezig is. Leuk gevonden en lekker.

Het volgende hapje is het lekkerste! Het is de wereldberoemde hamburger maar dan op de wijze van de mannen van Montaigu. Ze maken hem met merguez, ras el hanout en komkommer. Erg lekker!! Iedereen houdt van hamburgers, toch?!

Bij ons eerste gerecht vraagt Koen aan de sympathieke Sven Rigo (zaalmedewerker) om ons te voorzien van de “Furmint” Royal Tokaji 2011. Een zeer mooie Hongaarse droge witte. Bij deze wijn komt er de paling, appel en palingmousse. De paling is mooi op temperatuur en de mousse ook. Een lekker gerechtje alleen probeert de chef de vettigheid van de paling te breken met wat zoete toetsen. Daar ben ik dan weer geen voorstander van. Ik zou het met zure toetsen tegenwerken maar ik sta hier weer alleen in mijn argument want als ik mijn hoofd naar links draai zie ik Madame Flip smullen  en genieten.

Met een grote show komt rechts van ons een grote plateau op doemen met daarop ons volgende gerecht, namelijk de langoustine. In ons bord liggen twee mooie ravioli’s van langoustine met  knapperige oosterse groenten. Altijd jammer wanneer een nobel product als langoustine verwerkt wordt in plaats van ze op hun geheel te laten pronken. Echter met deze ravioli’s is niks mis. Integendeel, ze zijn heerlijk en succulent. Als side dish krijgen we een enorme gouden kom met daarin twee grote nems. Je kent ze wel van die wa ge bij de chinees ook krijgt.

” Way to Big ” 

Deze zijn wat minder gelukt en ook totaal overbodig. Dit is dus waar ik mij de vraag bij stel: waarvoor staat Montaigu? De ravioli’s zijn bistronomy, de nem is kantine food ( snack time). Zijn ze een brasserie met ster allures of een bistro met gastronomische intenties. Volgens mij kunnen zij beter voor de bistronomy gaan met het potentieel dat ik hier al geproefd heb maar dan moeten ze zich gaan focussen op één keuken niet op meerdere. Maar nogmaals lekkere ravioli’s!

Het volgende gerecht is één van de redenen waarom ik denk dat ze echt wel hun klassiekers kennen en ook kunnen. We krijgen met de hand gesneden tartaar van rund met zwarte truffel. Het vlees is perfect op smaak gebracht en de truffel tilt het geheel op tot een super mooi huwelijk. Zeer lekker… In het glas krijgen we een “Grûner Veltliner” 2011 van de familie ” Schwarz” uit Oostenrijk. Een super wijn die door SWAFFOU ons land wordt ingesmokkeld om ons te overtuigen dat Oostenrijk meer te bieden heeft dan Red Bull en ski – oorden !!! Erg stil maakt ons deze wijn…en Madame Flip geniet van de stilte !

Als hoofdgerecht krijgen we een puree zoals ” Robuchon die maakt ” (ik hoop dat ze hierbij nie bedoelen dat het uit pakskes komt zoals bij Robuchon echt wel het geval is) en die dus opgemonteerd wordt met meer boter dan je lichaam ooit moest verwerken. Maar het is wel datgene dat dit soort puree zo geweldig maakt! Er boven op nog wat linzen en Porcchetta. Het varkensvlees is goed en het hele gerecht is eenvoudig, klassiek maar wel lekker.

We naderen alweer het einde van onze avond hier in Scherpenheuvel maar we gaan niet naar huis vooraleer we nog een dessert hebben gehad natuurlijk. Dit komt er in de vorm van verloren brood met een compote van appel, crème anglaise en ijs van stoofpeer.

Na de koffie slaan we nog een praatje met de chef, patron en gastvrouw en vernemen we dat ze zeer ambitieus en strijdvaardig zijn naar de toekomst toe. Deze équipe onder leiding van Koen staat open voor al mijn op- en aanmerkingen wat ik zeer knap vind voor iemand zoals Koen (met zo een palmares en ervaring). Hiermee toont hij nogmaals aan dat hij zeker nog wil groeien met deze zaak en dat ze nog op zoek zijn naar een eigen identiteit. Ik ben ervan overtuigd dat het hier in Scherpenheuvel wel goed zal komen met Montaigu !!

Met mijn zegen verlaat ik Montaigu en tevens ook Scherpenheuvel…

Amen…

De Trailer;

https://vimeo.com/85904208

http://www.youtube.com/watch?v=braIHOx4LDM

De marlets ” Te voet naar Scherpenheuvel “

http://www.youtube.com/watch?v=JhcULrklTEk