We beschrijven een koude druilerige dinsdagavond,

Nu al de ” Revelatie van 2015 ” zou je kunnen zeggen, zeker voor Limburg , maar dat is nog altijd koffie dik kijken. Ik heb bewust gewacht met mijn bezoek aan Ogst totdat de twee heren , Sébastien Wygaerts en Diederik Herbots,  de trein op de juiste rails hadden getrokken en hem al op kruissnelheid hadden gebracht. Dat ze voor een TGV hadden gekozen wist ik bij het binnenkomen nog niet!!

Sébastien is zo een chef die lange tijd in de schaduw van een andere grote chef heeft gelopen. Maar liefst zeven jaar stond hij te strijden in de keuken van Couvert Couvert voordat hij de broers Folmer vertelde dat zijn dag gekomen was. Genoeg kennis in pacht dus om van Ogst een succesverhaal te maken. De eerste geniale zet die Sébastien gedaan heeft, is zijn trouwe vriend Diederik Herbots betrekken in zijn expeditie. Diederik werkte ook in Couvert Couvert als sommelier en beheerst de knepen van het vak als geen ander. En ik moet zeggen, die taak van gastheer gaat hem ook goed af!

S’avonds kan je enkel kiezen uit één menu dat ze aanbieden. Ofwel neem je 4 -gangen ( 46 euro , wijnen 22 euro ) ofwel 5 – gangen ( 58 euro , wijnen 29 euro). Je kan de menu ook A la Carte eten .We opteren natuurlijk voor de 5 – gangen en omdat Diederik een sommelier is met ballen durven wij ons lot volledig in zijn handen te leggen voor onze wijnen. Als eerste amuse krijgen we een krokantje van aardpeer met een dip van geitenkaas. In het glas kiezen we hipster-gewijs voor een gin-tonic . Mevrouw Flip de frissere gin Citadelle en ikzelf neem de Mombasa Club.

” De hut ” ( zoals ze in Nederland zeggen ) begint aardig vol te lopen en ik tel snel een 26-tal  goedgeluimde gasten. Het volgende hapje kondigt zich aan en het is volgens mij pan carasau met daarbovenop gerookte paling en avocado. Mooi uitgevoerd en zeer lekker.

Fermenteren is ook ” hot” dezer dagen en ik moet zeggen dat ik er een voorstander van ben  (als het tenminste door wel belezen  koks wordt bereid want anders krijg je geen gecontroleerd rottingsproces maar gewoon een rottingsproces en daar zitten we nu ook weer niet op te wachten). Sébastien maakt er vanavond het beste hapje van de drie mee. Door gefermenteerde kool te combineren met een espuma van pompoen en pinda olie komt er een klein kommetje met magie aan tafel. Dit is een typisch geval van SSSSTMTP !!

Simpelweg succesvol succulent  soepachtige teaser made to please !!

Ok , genoeg onzin , tijd voor het voorgerecht. De hulp van Diederik zet ons het bord in ,beheerst en kalm, stelt het vervolgens voor als zalm. Hier heel even gebrand aan de bovenkant zodat hij een leuke textuur krijgt tussen rauw en licht gegaard. Gebrande prei in combinatie met citrus en rode biet maken het plaatje volledig. Erg brave start maar wel een zeer lekkere. Ik dip ook het hele bord leeg met het voortreffelijke brood dat ze serveren die ook een geweldig absorberende kracht heeft zo blijkt !

” Who needs Scottex ?!”

Diederik bedient ons van wijn, Muscadet Sevre-et-Maine , de meest bekende appellatie uit de Loire vallei. De ” Clos de la Fevrie 2010″ is gemaakt van de Melon de Bourgogne druiven en heeft een mooie aciditeit  met toetsen van appel en citrus waardoor dit ook een goed huwelijk is met ons zalm gerecht.

De wijn die erop volgt is Beaujolais maar een witte Beaujolais.

Gemaakt door Thierry en Sophie Harel op het Domain Buis-Rond. Ik vond het een droge witte wijn , die heel animaal rook , maar iets te braaf was voor mij. Het mag voor mij wat meer uitgesproken zijn. Maar dat is dan weer goesting en zoals ze altijd zeggen ” Smaken, geuren en kleuren…. jadiejajadiejaja… Bullshit…

 Voor onze neus verschijnt een succulent glanzende kabeljauw die dus ook gegaard is volgens de regels van de kunst met een daarbij horend krokante huid! Het is ook een zeer kleurrijk bordje door de verschillende  gekleurde wortelen die samen met de inktvis de kabeljauw alle eer aan doet. De zuurbes zorgt , zoals zijn naam zelf doet vermoeden ,voor de zure toets in het geheel. Je wordt ook verrast door tinten van appel en curry zodat het gerecht op geen enkel ogenblik verveelt. Dit is super goed om niet te zeggen ” the SHIT ” !!

Dan is het weer de beurt aan de gastheer/sommelier van dienst om zijn kunnen te tonen. Hij komt op de proppen met ” Arcese ”  2012 van Bera Vittorio e Figli uit Piëmonte. Een gewaagdere witte wijn gemaakt op een geheel natuurlijke manier met de Cortese , Arneis en Favorita druiven ( assemblage ). Hij ruikt naar peer en perzik  en heeft een mooie accidity die licht tintelt in de mond. Zuiver licht geoxideerde smaak. Mijn favoriet van de avond !

De coquilles worden opgediend met spitskool en kweepeer. Ik zie u al denken; ” rare combinatie!! ” . Maar als ik u dan nog eens zeg dat er ook nog eens een saké sausje bij kwam denken jullie zeker dat ik het helemaal kwijt ben. Maar ik kan u garanderen dat dit weer een voltreffer was voor ons !! Wij hadden het genoegen om de Saké saus al eens te mogen ervaren in Couvert Couvert. Even goed ! Zachte coquilles met het krokante van de spitskool, het zure van de kweepeer… hmmm..

We waren aan genieten… en dat in Hasselt dan nog… Of all places… ; ) !! Wat we dus niet konden voorspellen was dat de avond nog een extra geweldig moment zou opleveren. Deze keer kwam het niet van de hand van Sébastien of Diederik maar van de grootste stuntman aller tijde , ” Evil Kan-nie-val (le) ” !! Oftewel de Meneer vlak achter ons , die na zijn toilet bezoek op de eerste verdieping , besloot om de laatste 22 treden van de trap op een andere manier dan gewoonlijk te nemen. Na een bulderend geluid dat op een onweer leek en wel 10 seconden aan hield, werd het hele restaurant even stil. Vervolgens keek iedereen richting de trap. Het enige dat ik vanuit mijn positie zag waren twee schoenen die nogal wat onnatuurlijk in de lucht staken. Man wat had die ” Evil ” een klapper gemaakt!! Maar gelukkig was er niks gebroken , enkel het ego van de onfortuinlijke man , die vervolgens maar weer terug huppelde naar zijn tafeltje ,waar zijn wederhelft haar schoot aanbod zodat hij er samen met zijn schaamte in kon gaan pruilen !!

Nadat ik de tranen uit mijn ogen had gewreven en mij vervolgens had geëxcuseerd bij de andere gasten voor het te hard lachen, was het alweer tijd voor het hoofdgerecht. Vandaag is het runds Onglet , een zeer krachtig smakend stuk rund , dat een heel mooie cuisson heeft meegekregen van Sébastien. Het is niet “botermals” maar het is ook niet taai. De jus met dragon is zeer verfijnd. Enkel de crème van viseieren vond ik niet nodig bij het geheel maar dit verpeste het gerecht zeker niet. Bij de onglet kregen we  ” La Cabotte ” van Marie-Pierre d’Ardhuy-Plumet en Eric Plumet uit de Cotes du Rhone is gemaakt van Grenache, Syrah en Mourvedre.

Omdat ik weer het zittende vraagteken uit aan het hangen was heb ik het dessert weer vergeten te fotograferen. Maar ook dit was zeer goed hier bij ” Ogst ” zoals  de hele avond. Natuurlijk hangt het ook voor een groot deel af van je tafelgenoot maar het andere deel wordt hier in Ogst verzorgd door een duo die het restaurantwezen door en door kennen en die dan ook nog eens beide een talent hebben en een passie die ervan afdruipt. Dus weer een plekje in Limburg bij waar u geweest moet zijn!!

website ; http://www.ogst.be